Maria Machelina de Rooij

Kunstenaars Vereniging Flevoland ism het Flevo-landschap, thema ‘Overbruggen’, gedichten van om. Maria van Daalen (zie de acht vorige pagina’s van deze site)

https://flevopost.nl/artikel/1112839/natuurkunstpark-overbrugt.html

We knoopten ze zelf vast, alle draden die
ons onzichtbaar binden aan wat om ons heen
is, wat we uitkozen. We zijn nooit alleen,
we bewegen in een web dat mee beweegt,

jaar in, jaar uit. Heel het leven was stevig
verankerd. We waren dichtbij. Toen opeens
die anderhalve meter… Wat er verdween
leek nog onbelangrijk: aanraken. Maar wie

weet wanneer we weer samen zijn, ontspannen,
nu we tijd overbruggen met verlangen…

*Natuurkunstpark Lelystad 2020

De aanraking bevestigt de ander. Tik!
Jij bent ’m! Kinderen rennen rond de boom,
schaterend, schieten alle kanten op, stroom
van wapperende handjes, voetjes die schik

erin hebben nog even snel… een kwartslag, blik
van gemaakte ontzetting, ben ik… En loom
lacht de tikker, nu jij weer! Holt zelf gewoon
weg als een haas, en daar gaat het spul… En ik

steek tastend vingers uit naar herinnering,
een moment verleden is bijna een ding…

*Natuurkunstpark Lelystad 2020

Als je geluk hebt – tegelgeluk ☺ – klinkt er
muziek uit die ene tegel waar je óp-
gestapt bent, of die je nu aantikt: tíííng! Stop
niet met dansen, zing mee met het lied dat ver

uit de steeltjes, de bloemblaadjes, uit de ster
van fijne gedroogde vertakkingen, op-
licht en doorzichtig, stap voor stap, als hiphop
de ruimte doorzeeft. Je adem, je lach, verder

nu, een eeuwig moment van natuur die je
draagt, die je ook bent: wij zijn dit blad, zie je.

*Natuurkunstpark Lelystad 2020

Breng geel in het landschap als een vuur, waarom
stroomt het licht opwaarts langs de wilgentenen,
in hun trillend traliewerk verschenen
knoppen, openingen, bogen, die klaar om

te verbinden aanzwellen, het stoeit daar om
met zwiepende bundels kracht te verlenen
aan doorgang, doorgaan, zichtlijn van de ene
aarde vol ruisende takken die maar om

beweging zingen met adem uit de grond:
dat opstaan uit de dood in ruimte uitmondt.

*Natuurkunstpark Lelystad 2020

Reik me je handen en laten we dansen,
lief, dwars door het park en door nacht en door dag!
We draaien en buigen, neigend met een lach,
kussen van blad tot blad zonlicht en kansen

op aanraking, adem… Wortels verschansen
zich diep in de aarde, beperkt is gedrag…
Nee, dat lijkt zo! Want alles ligt open, mag
worden en groeien, we dragen de kransen

van bloemen, dat zijn we, en ooit gaan we dood.
Maar aarde belooft ons: je slaapt in mijn schoot.

*Natuurkunstpark Lelystad 2020

Als rood op ’t water, kringen van daglicht
met drijfvermogen die met vliesdunne
woorden in ons leven verankerd kunnen
worden, zich zacht bewegen in het uitzicht…

Als stenen die moeiteloos hun evenwicht
tussen waterlelies bewaren kunnen,
met bolronde binnenruimte: de hunne,
klankrijk en vol herinnerde berichten…

Wij zijn gemaakt van leem, het duurt maar even.
Wij tikken zacht tegen elkaar, wij leven.

*Natuurkunstpark Lelystad 2020

Blauw verschiet de lucht als een vogel vertrekt
uit het licht, moeiteloos tussen de tralies
landt en op de rand van de kom heel precies
de snavel in water doopt, de kop heft, strekt

de weerloze hals en slikt. Langs veren lekt
een druppel, rolt door purperen weerschijn, kiest
een weg naar de aarde. Eksters, kauwtjes, driest,
rukken vergeefs aan de kooi: die overdekt

ons veilig. We vliegen zingend in en uit,
het lied klinkt hoger, het park ruist van geluid.

*Natuurkunstpark Lelystad 2020