Reik me je handen en laten we dansen,
lief, dwars door het park en door nacht en door dag!
We draaien en buigen, neigend met een lach,
kussen van blad tot blad zonlicht en kansen
op aanraking, adem… Wortels verschansen
zich diep in de aarde, beperkt is gedrag…
Nee, dat lijkt zo! Want alles ligt open, mag
worden en groeien, we dragen de kransen
van bloemen, dat zijn we, en ooit gaan we dood.
Maar aarde belooft ons: je slaapt in mijn schoot.
*Natuurkunstpark Lelystad 2020