Breng geel in het landschap als een vuur, waarom
stroomt het licht opwaarts langs de wilgentenen,
in hun trillend traliewerk verschenen
knoppen, openingen, bogen, die klaar om
te verbinden aanzwellen, het stoeit daar om
met zwiepende bundels kracht te verlenen
aan doorgang, doorgaan, zichtlijn van de ene
aarde vol ruisende takken die maar om
beweging zingen met adem uit de grond:
dat opstaan uit de dood in ruimte uitmondt.
*Natuurkunstpark Lelystad 2020